Een paar kilometer hiervandaan ligt Lexos, een dorpje met enkele tientallen inwoners. Het ligt aan de rivier de Aveyron, en aan de spoorlijn van Toulouse naar Brive-La-Gaillarde, een lijntje dat in 1864 in gebruik werd genomen. Lexos was niet alleen het knooppunt van een paar lokale spoorlijntjes, waarover vooral goederen werden vervoerd, maar ook een station op de route van Parijs naar Toulouse. Totdat in 1880 een meer westelijk gelegen tracé werd geopend, vormde de spoorlijn door Lexos de enige verbinding tussen deze twee grote steden. Mede hierdoor kon in Lexos een grote cementfabriek tot ontwikkeling komen. Grondstoffen (vooral kalk) waren in ruime mate voorhanden en de stoomtrein maakte het transport mogelijk. Ruim een eeuw heeft de cementfabriek van Lafarge in Lexos bestaan, maar uiteindelijk was de vestiging niet rendabel meer. In 1995 werd de fabriek gesloten en ontmanteld. Omgekeerd zorgden de groei van de cementfabriek en de overslag van goederen er voor dat in Lexos een relatief groot spoorwegcomplex verrees. Grote loodsen en een enorm station, gebouwd in de 19de-eeuwse spoorwegstijl domineerden het kleine dorp.

Dat doen ze nu nog steeds, ook al is alle bedrijvigheid verdwenen. Een paar keer per dag stopt er nog een moderne dieseltrein op station Lexos, maar de wachtruimten zijn gesloten, treinkaartjes worden er niet meer verkocht en de loodsen zijn vervallen en volgespoten met grafitti. Lange tijd bestonden er plannen om alle gebouwen met de grond gelijk te maken, maar daartegen kwamen veel mensen uit de regio in verzet. Zij slaagden er uiteindelijk in 2014 in om het complex tot officieel monument te laten verklaren.

Het gerucht gaat dat het station een replica is van het beroemde station Montparnasse in Parijs. Of dat waar is blijft twijfelachtig, maar het gerucht zal zeker de plaatsing op de monumentenlijst een handje hebben geholpen.